fbpx
Kraków

80 konkurs szopek krakowskich już jutro

W czwartek 1 grudnia na  Rynku Głównym w Krakowie będzie można podziwiać ręcznie wykonane przez mieszkańców szopki. Jest to wieloletnia tradycja, która trwa z przerwami od 1937 roku !

Szopki zostaną ustawione na stopniach pomnika Adama Mickiewicza i będzie można je oglądać w godz. 10:00-12:00. Następnie po hejnale z Wieży Mariackiej, korowód szopek ruszy dookoła Rynku wraz z ludową kapelą z Bronowic. Co roku w konkursie bierze udział ok. 50 szopkarzy w kategorii seniorów i kilkuset w w kategoriach dziecięcych i młodzieżowych. Wśród nich są twórcy, którzy od pokoleń podtrzymują tradycję i dbają o jej rodzinny przekaz.

Po pokazie, szopki zostaną przeniesione do pałacu Krzysztofory, gdzie będą ocenione przez jury. Wyniki konkursu uczestnicy poznają 4 grudnia.  Szopki będzie można oglądać  do 27 lutego przyszłego roku.

 Tradycja szopkarstwa w Krakowie sięga XIX wieku. Budową szopek trudnili się krakowscy rzemieślnicy z ówczesnych przedmieść Krakowa, zwłaszcza Krowodrzy i Zwierzyńca. Kupowali je mieszczanie i bogaci krakowianie do przyozdabiania swoich domów. Najstarsza zachowana szopka krakowska, tzw. szopka -matka, pochodząca z drugiej połowy XIX wieku,  znajduje się w Muzeum Etnograficznym w Krakowie. Jej autorem był Michał Ezenekier. To jego praca wyznaczyła kanon szopki krakowskiej jako budowli smukłej, wieżowej, wielopoziomowej i symetrycznej. Charakteryzuje się spiętrzeniem zminiaturyzowanych elementów zabytkowej architektury Krakowa, ciekawie przetworzonych i połączonych.

Obecne szopki są precyzyjnie zaprojektowane, bogato udekorowane, zmechanizowane i pięknie oświetlone. Konstrukcje najczęściej wykonane są z drewna, dykty i tektury, a do ozdabiania szopkarze wykorzystują przeróżne materiały. Każda z szopek przedstawia sceny z życia miasta, a także Polski i świata, nawiązując do wydarzeń historycznych, kulturalnych i społecznych.

W 2014 roku wydarzenie zostało wpisane na krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego, a od 2018 znajduje się na liście niematerialnego dziedzictwa ludzkości UNESCO.

Sonia Bekier